Се Жених грядет в полунощи,
и блажен раб, егоже обрящет бдяща:
недостоин же паки, егоже обрящет унывающа.
Блюди убо душе моя, не сном отяготися,
да не смерти предана будеши,
и Царствия вне затворишися,
но воспряни зовущи: Свят, Свят, Свят еси Боже, Богородицею помилуй нас.
Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός,
και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα.
Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα.
Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς,
ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς
και της βασιλείας έξω κλεισθείς.
Αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Voici venir l’Époux au milieu de la nuit.
Bienheureux le serviteur qu’Il trouvera éveillé.
Indigne est celui qu’Il trouvera assoupi.
Ô mon âme, garde-toi de t’abandonner au sommeil,
de peur d’être livrée à la mort et bannie du Royaume.
Mais réveille-toi en clamant : Saint, Saint, Saint es-Tu, Ô notre Dieu ! Par la Vierge ta mère, aie pitié de nous.
